- оправдывать
- несов.; сов. оправда́ть1) человека, поведение, поступок и др. rechtfértigen rechtfértigte, hat geréchtfertigt; entschúldigen (h) кого / что л. A, чем л. → Durch A или mit D D
Я не хочу́ его́ опра́вдывать, он (в э́том) винова́т. — Ich möchte ihn nicht rechtfértigen [nicht entschúldigen], er ist schuld darán.
Твоё поведе́ние ниче́м нельзя́ оправда́ть. — Dein Benéhmen ist durch [mit] nichts zu rechtfértigen [zu entschúldigen].
2) надежды, доверие rechtfértigen ↑; не обмануть nicht enttäuschen (h) что л. AЯ постара́юсь оправда́ть ва́ше дове́рие. — Ich wérde mich bemühen, Ihr Vertráuen zu rechtfértigen [nicht zu enttäuschen].
Он не оправда́л мои́х наде́жд. — Er hat méine Hóffnungen enttäuscht [nicht geréchtfertigt].
3) в суде fréisprechen er spricht fréi, sprach fréi, hat fréigesprochen кого л. A, часто Passiv fréigesprochen wérdenЕго́ оправда́ли. — Er wúrde fréigesprochen.
4) опра́вдывать себя́ sich bewähren (h), окупиться (о расходах, усилиях) sich lóhnen (h)Э́тот ме́тод оправда́л себя́ на пра́ктике. — Díese Methóde hat sich in der Práxis bewährt.
Но́вшества себя́ не оправда́ли. — Die Néuerungen háben sich nicht bewährt.
Э́ти затра́ты себя́ оправда́ют. — Díese Áusgaben wérden sich lóhnen.
Русско-немецкий учебный словарь. 2014.